eetstoornis

Talk: ‘Krijg ik een eetstoornis door mijn vriendin?’

Een van mijn beste vriendinnen heeft een eetstoornis. Als ik nu naar mezelf in de spiegel kijk, ga ik mezelf ook dik voelen! Ik wil dat dit stopt, maar ik begin nu ook minder te eten en zeg steeds tegen mijn moeder dat ik bij mijn vriend heb gegeten!

Een van mijn beste vriendinnen heeft een eetstoornis

Als ik nu naar mezelf in de spiegel kijk, ga ik mezelf ook dik voelen! Ik wil dat dit stopt, maar ik begin nu ook minder te eten en zeg steeds tegen mijn moeder dat ik bij mijn vriend heb gegeten!

Niemand weet er nog van. Thuis gaat het ook niet helemaal super en daardoor doe ik rare dingen. Met mijn pols bijvoorbeeld. Ik voel me heel stom omdat ik gewoon graag dun wil zijn. Als ik dan naar mensen kijk, dan zie ik ze dun en mezelf dik. Ik voel me heel onzeker. Ik praat wel eens met mijn lerares over hoe ik me voel, maar moet ik aan haar vertellen over mijn pols en mijn eetstoornis? Ik vertrouw haar en praat over veel dingen met haar. Ze geeft mij een goed gevoel als ik met haar praat. Met mijn moeder durf ik er niet over te praten omdat ik heel vaak ruzie heb met haar. Ik eet nu per dag eigenlijk niks, alleen bij het avondeten omdat het moet en het anders opvalt. Maar meestal steek ik daarna mijn vinger in mijn keel! Ik wil dat dit stopt! Help me alstublieft! Moet ik met mijn lerares praten, moet ik het even laten gaan of moet ik er met mijn vriendin die het ook heeft over praten?

Je hebt een eetstoornis of je bent in ieder geval hard op weg er een te ontwikkelen.

Gelukkig zie je dat zelf en je voelt je er niet goed bij. Als je het nu ‘laat gaan’, loopt het uit de hand. Voordat je het weet ben je dan alle controle over jezelf kwijt en ga je misschien nog wel ergere dingen doen. Gelukkig heb je een lerares bij wie je al heel veel kwijt kunt en die je vertrouwt. Er is geen enkele reden om wel over je gevoelens te praten met haar, maar niet over je werkelijke problemen. Doe dat wel! Zij kan je helpen, al is het maar door naar je te luisteren en samen met jou oplossingen te bedenken voor jouw problemen. Van je vriendin hoef je niet veel te verwachten. Zij heeft genoeg aan haar eigen problemen. Bovendien is de kans groot dat jullie elkaar alleen maar verder in de put gaan praten. En dat kun jij op dit moment niet gebruiken. Praat dus vooral met je lerares en kijk of jullie samen een oplossing kunnen vinden. Je hebt de eerste stap al gezet: je weet dat je dit niet meer wilt.

Ook een vraag? Vul dan dit formulier in:

  • Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Lees ook:

Beeld: Getty Images Peter Dazeley

6 juli 2021

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wat zou jij adviseren?

  • Anoniem
    Anoniem
    Reactie: Ohh en je kan natuurlijk proud to be me proberen! Daar vind je veel informatie enzo! Alleen sommigen hebben daar juist een eetstoornis van gekregen ? Ze hebben wel goede ervaringsdeskundigen volgens mij
    Beantwoorden
  • Anoniem
    Anoniem
    Reactie: Awhhh dit is echt zo rot! Eetstoornissen zijn zooooo k*t! Als je het eenmaal hebt kom je er soms haast niet meer vanaf! Vooral als het diep zit. Mijn beste vriendinnetje had al heel lang anorexia. Al vanaf de basisschool....... Groep 6 ofzo begon het. Echt superjong. Ze lag heel vaak in het ziekenhuis aan de sonde. Ze had heel veel artsen en ze zou zelfs misschien naar het buitenland voor een speciale behandeling, maar die was heel duur en ze was dus nog superjong dus het was een heel gedoe. Uiteindelijk ging ze naar MissionPuppy en kreeg ze een hulphond. Die zijn dus gespecialiseerd in eetstoornissen maar ik had er nog nooit van gehoord. Een hulphond voor anorexia???? ik dacht dus eerst echt dat het een grapje was hè! Een keer ging ik mee met zo'n training en toen legden ze uit hoe het werkte en waar ik bijvoorbeeld op kon letten qua hoe de hond reageerde. Dat was echt super interessant! Daarna ben ik me er meer in gaan verdiepen en begreep ik wel hoe het werkt. Het heeft ook echt geholpen. Ze hebben al veel meer mensen van anorexia afgeholpen (jonge mensen vooral, ze doen vooral kinderen en tieners / jongeren enzo) alleen het is nog best onbekend. Misschien heb je er iets aan als jullie er niet vanaf komen? (Ze zijn namelijk wel best streng. Je krijgt alleen een hulphond als je al heel veel hebt geprobeerd wat niet hielp. Opzich ook wel logies denk ik.) Mijn vriendin is er in elk geval echt helemaal vanaf gekomen (tenminste ik merk niks meer aan haar en we zijn superclose. Daarvoor ging het echt heel erg slecht). Ze heeft de hulphond nog wel want we zijn er achter gekomen dat ze ook autisme heeft. Schijnbaar is dat best vaak zo als je anorexia hebt. Vooral als je het al heel lang hebt dan is er meestal nog iets aan de hand. Maar anorexia heeft ze dus niet meer! En ze had het dus al heel lang! Ik heb zelf nooit gehad dat ik me ineens ook heel dik voelde ofzo, eerder andersom dat ik bang was dat ik ook een eetstoornis zou krijgen omdat het me echt supererg leek. Maar ik snap jou wel. Ik zou echt met iemand praten, misschien anders met iemand die het ook heeft gehad? Een ervaringsdeskundige. Kan je vinden via internet (Anjana Gort of humen concern). Of je kan ook soms anoniem chatten ofzo. ?
    Beantwoorden

Gerelateerde artikelen